znowu doba za krótka

 znowu umówiłam się z mamą tak, a ona zrobiła zupełnie co innego... ręce mi opadły i zaczynam mieć to w. Chce, niech se robi co chce, jak się uszkodzi, to wezwę pogotowie i tyle. :P Mówisz, tłumaczysz, prosisz, planujesz, umawiasz się - przychodzisz z pracy i okazuje się, że możesz se to wszystko wsadzić, bo mama właśnie poszła na zakupy i masz teraz na nią godzinę czekać. Nie, nie mogła pójść wcześniej, bo myła okno, bo ja jej przecież NIGDY okien nie umyję. Nadmieniam, że dziś był u nas pierwszy ciepły dzień od sierpnia. A matula z drabinki umyła po kolei w ostatnim tygodniu okien cztery, zupełnie się do tego nie przyznając, czy zimno, czy pada - bo ona sama musi, bo ta wyrodna córka to przecież nigdy jej nie umyła ani nie umyje ani jednego okna... Myślę, że jutro mama poleci sama na ogród i oplewi go od płota do płota, a pojutrze poleci sama na cmentarz, nie czekając na mnie, bo po co. Dobra, niech lata, ja już naprawdę mam to głęboko.

Wściekłam się, zrobiłam obiad, załatwiłam tygodniowe zakupy, poleciałam na ogród, i owszem - i okazało się, że mam siłę na uporządkowanie jednej grządki, słownie jednej, i przytarganie do domu koszyka jabłek. Lekcje miałam robić jutro, bo mam na 10.00 - niestetyż przypomniałam sobie, że jutro jest odpust w parafii, Różańcowej, i że mam do wyboru dwie msze: o 8.00 i o 18.00, z czego na 18.00 na pewno będzie uroczyście i długo. Więc nie zdążę przygotować lekcji rano. Zatem zapewniłam mamę, że przed pójściem do kościoła przygotuję jej prefabrykaty do obiadu - i zaszyłam się w sprawdzanie klasówek i ogarnianie jutrzejszych godzin... ok, jeszcze tylko pompejanka i można iść spać. :P

Tymczasem kilka dzisiejszych zdjęć - telefonem, bo z tego cyrku nie wzięłam aparatu.

Taką jak na załączonym piękną pogodę mamy. 

Zdjęcie pyknięte o złotej godzinie. 

Naprawdę mam już dość po kokardy.

393.