Lars, nurogęsi i gągoły

 Lars, czyli niż atmosferyczny o wdzięcznym norweskim imieniu, sprawił, że moje dzisiejsze wstawanie nie należało do łatwych... Przed zajęciami zdalnymi świat wyglądał tak:

Po zajęciach już tak:

A potem było już tylko coraz bardziej biało.

Po lekcjach, wypełnieniu niezbędnych tabelek i przygotowaniu i zjedzeniu obiadu nie usiedziałam w domu, oczywiście. 

Sypało. 

Podreptałam do portu, rozkoszując się śniegiem sięgającym do pół łydki - jak dawno, dawno temu, chyba w podstawówce ostatnio. 

Sypało. Lazłam, modliłam się półgłośno - jak wtedy, na wałach, też sypał śnieg, też nie było nikogo. Nie mogę już, Weź raz Zdecyduj, Chcesz czy nie - Pokaż to teraz, Określ Się i nas... niech raz wiem - poddać się, zamknąć, czy walczyć? Jaka jest Twoja wola w tym wszystkim? 

Świadkiem czapla portowa. 

Doszłam do rzeki. Zasmarkana, zaryczana gęba, zapadany obiektyw.

Stadka krzyżówek

Stadka...

Gągoły!

I tylko zdumienie, że w całym stadzie tylko jedna samiczka??? Dwie samiczki?

Poniżej parka.

Nurogęsi też kilka było, próbowałam przebić ustawienia ostrości przez śnieg:

Dla porównania tu nurogęsi:

a tu gągoły:

Niewielka różnica, ale jest :).

Dobra, czas wracać do lekcji na jutro...