dziś wy-koń-czo-na. Po ogarnięciu we dwie całej szkoły, walce z dziennikiem elektronicznym, z planem, z deszczem... leje istotnie jak z cebra, ja w sandałkach (nie mogę się ciągle zdecydować na pantofle), nie dość, że przemoczona i zmarznięta, to jeszcze zaspana straszliwie...
i w tym wszystkim nie, ja nie zamierzam udowadniać, że nie jestem wielbłądem... strasznie mi ciężko, pozrywało się dziś, co przyschło na dawnych ranach. Pierwszy babski odruch - no, powiedz. Przecież nikt inny nie zrobił tego, co ty zrobiłaś, nikt nie miał odwagi (i nikt tak nie dostał w d, prawda?).
Gdybym miała jej to opowiedzieć, Panie, rozryczałabym się na środku ulicy. I że wcale nie musiałaby mi uwierzyć...
No i nie, do najjaśniejszej cholery - nie będę walczyć o siebie. Jeśli ktoś mnie w tym g*nym świecie obroni, to Ty i tylko Ty. Jeśli Ty nie Zamierzasz mnie bronić, to ja mam to wszystko w...
w briko, no :P.
Moje pierwsze skojarzenia do reklamy wiadomego supermarketu. W reklamie śpiewają radośnie, że "mam to w briko". No, to ja też mam to w. Może być w grzecznej wersji, że mam to w briko. :P
Nie chcę już dalej walczyć, Rozumiesz?
9.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz