nie mam ochoty na ten dzień

 :(((( 

mama mendziła i mendziła już dobre dni kilka, tłumaczyłam, spokojnie rozmawiałam, ona swoje i swoje, ja w kółko, że nie mam ochoty realizować jej pomysłów i planów,  w końcu wczoraj po kolejnych kilku takich akcjach, podczas których starałam się być spokojna, wyszłam do siebie. To poleciała za mną i zaczęła mendzić dalej u mnie w domu. I nie wytrzymałam. Skończyło się na awanturze, a mama oczywiście jest pokrzywdzona, bo ona chce dobrze. Ta niewydarzona córka, która się do niczego nie nadaje i w ogóle jej nie słucha i nie chce żyć tak, jak ona mądrze ułoży, znowu na nią wrzeszczy bez powodu. 

Myślę nad tą moją historią i zastanawiam się, dlaczego to wszystko. I że naprawdę bym wolała, żeby mnie nigdy nie było. I muszę znowu podjąć dzień i bycie z mamą, bo nikt mnie nie zmieni. Brat, to udane dziecko, na ferie w Alpy pojechał... 

Boże, Ty naprawdę Musiałeś mnie Stwarzać???? Nie Mogłeś jej Wymyślić jakiegoś bardziej udanego dziecka? 

Przeryczałam całe wczorajsze popołudnie i wieczór, ryczę dalej, mama na pewno też, bo przecież jest głęboko skrzywdzona. I musimy zaraz się skonfrontować, i znowu wyjdzie do dupy, i jakie z tego dobro, pytam. I po co Ci to wszystko. 

Jakbyś nie Mógł Wymyślić tego lepiej, naprawdę. 

po południu

O, a dziś Pan wchodzi z Kataru, jak na temat.... apsik :P I po co się tak chować, co? Jakbym chciała, to mogę śledzić każdy Pana krok w sieci, tyle że ja po takich miejscach nie chadzam i takich czynności nie wykonuję. 

Po wczorajszej awanturze mama ścichła i zdaje się mam spokój na parę dni. Mnie za to ciągle wszystko boli z nerwów i oddałabym całą kasę świata, żeby tylko matuś dała mi raz spokój i nie wymyślała problemów tam, gdzie ich nie ma. A jeśli już musi sobie te problemy wymyślać, to niech mi chociaż o nich nie mówi, no. :P 

W nocy spadło więcej śniegu

ale za trzy godziny nie zostało nic oprócz pośniegowej brei pod nogami. 

W karmniku pojawiły się ptaki.

Za oknem też.

A to zdjęcie tygodnia:

500.