poszła i oznajmiła

 to tym, którzy byli z Nim, pogrążonym w smutku i płaczącym. Oni jednak słysząc, że żyje i że ona Go widziała, nie chcieli wierzyć. Potem ukazał się w innej postaci dwom z nich na drodze, gdy szli na wieś. Oni powrócili i oznajmili pozostałym. Lecz im też nie uwierzyli.

Tia. Baba może mówić najszczerszą prawdę jednemu z drugim, ale kto by jej uwierzył... Lepiej tkwić w poukładanym, zhierarchizowanym światku swojej wygody. Cóż z tego, że już cuchnie. 

Brat wczoraj dostał Fajzera, pierwszą dawkę, na Stadionie Narodowym. Przyjechał godzinę wcześniej, odczekał tą godzinę (ach, te kolejki :P), o czasie wszedł i dostał. Dziś boli go ręka, ale pojechał z mamą na zastrzyk. Więc mam wolne i fruwam na ogród. 

Niestety, babska strona mojej osobowości przypomniała sobie młodość zamierzchłą i po cyklu 42-dniowym tym razem 21-dniowy... naprawdę, mam ochotę sobie parę rzeczy ze środka po prostu wyciąć. :P

po południu
w ogrodzie delikatna wiosna. Poobmarzane krokusy po ostatnim powrocie zimy. Wyłażące wszędzie kiełki: hiacynty, lilie, narcyzy, cebulice.

A przy południowej ścianie już taka kępka:

I druga, jakaś bliska krewna cebulicy:

A to też coś z tej samej rodziny, tyle że od sąsiadów:

Poza tym przylaszczki

W tym roku najbujniejsza kępka przylaszczek wyrosła w kępce wrzośca:

Z fauny: w budce z zielonym dachem są modraszki.

Przy okazji w okazałości pełnej pergola, którą planuję przykryć glicynią. A modraszki pokażę, jak się trochę oswoją. 

Z fauny była też wiewióra. Przysiadła na płocie od sąsiada...

Przeskoczyła pod drzwi mojego domku, sprawdziła, czy mnie w środku nie ma...

Nie było. :). Więc wiewióra nachyliła się nad beczką na deszczówkę...

z iście wiewiórczą giętkością i wdziękiem wskoczyła na obramowanie beczki....

i bez ceregieli przeszła do konsumpcji. :)))

Chce im się pić... Wystawiam wodę w miskach i pokrywkach, żeby się nie potopiły, ale ile tej wody, trzeba by co dzień dolewać. A w beczce zawsze jest. 

Ku oburzeniu modraszek wyczesałam dziś trawnik pod pergolą i podplewilam skalniak, bo rojników w ogóle nie było widać :P z chwastu i ziemi... Teraz muszę się brać za klasrum, no i jakąś mszę onlajn warto by dorwać przed północą :P. 

Mama od okulisty wróciła. Chrzestna zadzwoniła już z domu, bardzo powoli będzie się goić teraz. Ano. 

Dobra, klasrum otworzyć czas.