z innej perspektywy

 proszę bardzo

Ta dziura po prawej to częściowo wyburzona ściana piwnicy, podobno trzeba ją wyburzyć, bo się winda nie zmieści. Panowie mają tak odgruzować trzy metry w głąb. Mieszkańcy śmieją się, że na pewno zaraz wykopią skrzynię skarbów, złoty pociąg albo bursztynową komnatę...

Poza tym zmarło się królowej Elżbiecie i zastanawiam się, czy to nie jest aby czasem początek końca monarchii. Albo koniec końca imperium. Czy Anglicy/Brytyjczycy okażą się na tyle wygodnie konserwatywni, że nie podejmą zmian dla świętego Spokoju, który także w Kościele anglikańskim jest jednym z bardziej czczonych świętych... czy jednak ich dyssympatia dla księcia Ka przeważy, dojrzeje i zaowocuje. A może nie zdąży, bo książę/król już po siedemdziesiątce. Tak czy inaczej z odejściem Elżbiety skończyła się pewna epoka, moja epoka. Swoją drogą, jak w niebie witają zwierzchników Kościołów? I czy dla królowych obowiązuje ceremoniał?

Śmieję się trochę, ale bardziej się śmiałam nad tekstami brewiarzowo-kazaniowymi na święto Narodzenia NMP. Brewiarz pokazuje Miriam jako Królową, chociażby w pierwszej antyfonie do dzisiejszej jutrzni. Na kazaniu wielebny wpierał słuchaczom, że była nic nie znaczącą dziewuszyną z ostatniej żydowskiej dziury. 

Pobłogosław we mnie ziarno Twojego Słowa, prosiłam podczas poświęcania fikcyjnego ziarna - nie ogłaszali, że będą święcić, jesteśmy w mieście, dolary przeciw orzechom, że nikt ani ziarenka dyni czy słonecznika w kieszeni nie miał. Ale wielebny przeszedł, pokropił. Więc Pobłogosław we mnie ziarno Twojego Słowa, żeby rosło pomimo suszy i wbrew wszelkim szkodnikom, żeby Ci przyniosło jakiś minimalny plonik. Gdzie tam trzydziestokrotny, niech Ci się chociaż za nasienie zwróci. 

A propos szkodników. Myślałam dziś na mszy o kilku, którzy mnie usiłowali nawracać, ustawiać, korygować. Ich już tu nie ma, żadnego z nich nie ma w kościele, daj Boże, tylko przez małe ka. A ja, a my, qrcze, stoimy i trwamy... jakoś. Zastanawiam się, ilu ich zostanie za kolejne pięć-dziesięć lat. Z nadzieją, że ciągle będę trwać, chociaż nie wiem, po której stronie świata. 

365. Tak minął sobie rok.