jest ok

 mama nic sobie nie połamała, w tyłku, na szczęście, nie ma za dużo kości, chociaż mama przez pierwsze półtora dnia była przekonana, że złamała sobie staw w pośladku. Za to obtłukła się jak cacy i ma gigantyczne siniaki. Średnio raz dziennie ma napad złego samopoczucia, wtedy mierzy gorączkę i jest przekonana, że będzie umierać. Gorączka okazuje się w granicach 37, mama konstatuje ten fakt i wstaje z łóżka. :P Średnio kilka razy dziennie ma napad złości i zabijcie mnie, nie wiem czemu. Twierdzi wtedy, że ona wcale nie jest wściekła, to ja jestem wściekła i się bez końca drę. I wali o stół wszystkim, cokolwiek trzyma w ręce. Noce to kolejna historia. Wczoraj była noc niechęci do pampersów, na przykład. Przychodzę do  niej dwa razy każdej nocy, teoretycznie ją przewinąć, no  wczoraj nie dało rady... teraz czekam na północek, bo jakoś tak mam zmienić pampersa, i nie opłaca mi się kłaść. Przyjdę pewnie przed 1.00, o 5.00 kolejna zmiana. Teoretycznie. 

Myślę z pewną zgrozą o tym, co tata wyprawiał z workami stomijnymi, kiedy na chwilę zostawiałam go poza kontrolą. Wczorajszej nocy niemal to samo mama robiła z pieluchami. Tata prawdopodobnie miał guza mózgu, u mamy to chyba sklerotyczne, no ale już widzę, co będzie dalej. Teraz jestem już chyba bardziej zaprawiona w bojach i może lżej niż wtedy dam radę. Może. 

Czasem jak myślę o tej mojej historii, to wydaje mi się, że mnie nie Lubisz. To by było najprostsze wytłumaczenie. I że wniebowzięcie pozwala zaoszczędzić na kosztach i logistyce pogrzebu. :P 

I że teraz doszłam do tego etapu mojej historii, że - bez względu, co Ty na to - tak jak deklarowałam w Leśniowie: żyję tylko i wyłącznie dla Ciebie. Nie mam żadnego innego powodu, żeby żyć. 

1031.