mój syf na policzku rośnie, jutro znowu do roboty... tyle, że się wyrwałam na spacerek, zresztą bez zapasowej baterii do aparatu.
O tej sarence kiedyś będzie więcej na Ważce, dziś mi się naprawdę nie chce już. Zaraz muszę iść położyć mamę spać, potem siebie położyć, a jutro od nowa...
Myślę z utęsknieniem, że jak przejdę na emeryturę, to będę już czekać tylko na wieczność.
1076.
i kogo masz tutaj, że sobie tu grób budujesz, no.
Szłam na cmentarz, mijając po drodze dwa ogłoszenia o chęci zbycia działki :P , za dużej dla mnie i totalnie niezagospodarowanej. No i nie mam tu nikogo. I nic. A co do mojego grobu, może rzucisz mnie jak kłębek, jak piłkę po ziemi przestronnej i tam umrę?
Na razie przez dobre dwie godziny porządkowałam grobowiec rodzinny.
W rocznicę.
rano minęłam przydrożną figurę :) czyli betonowy, murowany krzyż. Pełzł sobie po niej ślimak, wstężyk bodaj. Stwierdziłam sobie w tym porannym wleczeniu się, że jakoś tak muszę wyglądać ja na drodze krzyżowej - jak ten ślimak lezący po krzyżu. I pomyślałam jeszcze, że mam nadzieję, że Kochasz tego ślimaka. Po czym dodałam, że mam nadzieję, że Kochasz go bardziej niż paru innych (tu, obawiam się, padły konkrety, takie z Augustyna z ostatniego brewiarza poniekąd). Po czym z kolei stwierdziłam, że niestety - tak samo Kochasz tego ślimaka, jak i tych z godziny czytań.
I przechlapane.
Zaraz idę na radę do szkoły i mam szczerą nadzieję, że jeszcze tylko dwa lata tego megazmagania. Naprawdę mam już bardzo, bardzo, bardzo dość.
1072.
a raczej pustułek, bo to on. Pustułek Pucio. Tak wiem, Pucio to był krogulec. Więc może inaczej: sokół Sebastian?
Sebastianka zdybałam na wieży obserwatorium astronomicznego. Ciemnawo już było, chwilę przed zachodem słońca, więc Sebastian się nieco rozpikselował.
Jednakże sądząc po stopniu ob***nia gzymsu, Sebastian (a może jego rodzina?) siada tam na tyle często, że może kiedyś dopadnę go w lepszym świetle?
Po pracy wyskoczyłam na godzinkę na ogród. Przywitał mnie strzyżyk i zrobił mi karczemną awanturę. Siadł o wyciągnięcie ręki i się na mnie normalnie darł. Nie wiem, czy o to, że mnie długo nie było i woda z poidełka wyschła, czy może o to, że przylazłam niewiadomopoco :) i straszę strzyżyki. Chciałam mu też zdjęcie pyknąć, ale akurat prowadziłam ważną rozmowę telefoniczną. Zanim skończyłam, strzyżyk się wypyszczył i odleciał.
A w ogrodzie mam straszliwą suszę. I resztki kwiatków.
1071.
w robocie, do tego mam wrażenie, że zamiast mózgu mam pod czaszką zdechłego z głodu mózgojada. Mama nie umie zaakceptować telefonu, fakt faktem, telefon jest do d. Na policzku hoduję kolejny śliczny syf. Naprawdę już nie mogę. Nie daję rady. Chciałabym zniknąć.
1070.
Czapla Czesia
Pierwiosnek Pietrek z kilkoma... wieloma kolegami
Dzięcioł Dziuniek
Pliszka Pelagia
ważka Wandzia
i admirał Adela. Ona, bo rusałka. :)
Taki przedwieczorny spacerek.
na zdjęcie dzisiejszego świętego z liturgii na brewiarz.pl i pękłam. :)))
A poza tym jestem w trakcie kupowania mamie nowego telefonu i znowu ffkurzam się na debili projektujących telefony dla seniorów, którzy nigdy w życiu żadnego seniora nie widzieli. Jak można czerwoną drobną czcionką na czarnym tle wyświetlać, od kogo jest połączenie właśnie dzwoniącego telefonu? Toż ja tego bez okularów nie przeczytam, co dopiero moja mama... Przy okazji dowiedziałam się, że poprzedni telefon mamy był super, o niebo lepszy od tego, który dziś kupiłam. Acha.
Poza tym dla odmiany dostałam dwie siaty pigwy i jestem na 1/4 jej przerabiania.
1067.
Bogu dzięki. Stos szkolnych papirów jakby się nieco zwiększył. Ten do zrobienia, nie ten zrobiony. Mamie wysiadł telefon. Na medycynę pracy zapisałam się na 8 października. Baaardzo powoli wchodzę w szkolne koleiny.
1066.
że to będzie zaiste intensywny tydzień. Ze szkołą nadal nie mogę się obrobić, pracuję w szkole od rana do 14.00, potem wracam i przygotowuję lekcje na jutro - 6,7, jak wypadnie. W międzyczasie trzeba jakieś zakupy, co chwila jakiegoś lekarza z mamą, czasem coś ugotować i nawet zjeść - znowu jestem głodna, nie wiem, czy to ludzkie, czy zwierzęce, ale cały czas chce mi się teraz jeść... Medycyna pracy podobno rejestruje już na połowę października, muszę się przejść i zapisać, ale dopiero, jak dobrze pójdzie, w środę, bo pracują tylko do 15.00, więc jutro nie dam rady. Już przeczuwam ten cyrk. Daj Boże, ostatni.
Mam dodatkowe zamieszanie z olimpiadą języka angielskiego, no ale - po prostu jeszcze jedna rzecz, którą trzeba będzie ogarnąć. Oczywiście, za darmo i po godzinach. Zaległych papirów ciągle cały stos i w tym tygodniu raczej nie zmaleje. Trzeba już myśleć o klasówkach i jakiejś maturze próbnej. Koleżankom-emerytkom prowadzącym bujne życie towarzyskie oświadczyłam dziś, że ja to wyjdę z nimi chyba za dwa lata...
U nas pogoda raczej w warstwie stanów suchych i bodaj powódź nam nie grozi, wręcz przydałoby się więcej deszczu. Na południowym zachodzie ponoć wszystko pływa i martwię się też o znajomych z Czech. Odezwą się - jeśli - jakoś przed świętami, jak zwykle. Jeśli. Tak wiem, katolik w Czechach zjawisko rzadkie, co niestety nie znaczy, że pod ochroną :P.
Dobra. Trza iść przeorywać pompejankę, jedną z ostatnich. Jak skończę omadlać wszystkich, których nienawidzę :P, przybędzie mi dobre dwie godziny czasu do każdej doby. BTW. Cały czas myślę o stworzeniu maledictionału, zawierającego psalmy i ich fragmenty wycięte z brewiarza. Jak już złorzeczyć, to chociaż cytatami z Biblii... I kiedyś to zrobię, znaczy spiszę i będę się tak modlić, ooo, co to, to na pewno. Ale nie w tym tygodniu.
1063.
w porównaniu z sarenką:
i u nas pada, w końcu podlało trawniki i mój ogród przy okazji też. W taki zapłakany dzień wymarzonym zajęciem jest siedzenie przy kuchni, najlepiej przy piekarniku.
Poza tym znowu jestem cała w syfach i tylko mam nadzieję, że z czasem mi przejdzie - dziś minęły szczęśliwe trzy miesiące od ostatniego cyklu, jeszcze dziewięć i będę mogła stwierdzić menopauzę. Póki co huśtawka hormonalna w toku, więc syfy na pysku to i tak najmniejszy problem, gorzej z charakterkiem i uzewnętrznianiem wewnętrznych niepokojów... chciałabym móc się schować i nie musieć się pokazywać, dopóki nie zacznę normalnie wyglądać, no ale wiem, że to może nie nastąpić przed śmiercią. :P
Dalej przekopuję się przez stosy początkoworocznych papirów, papierowych i wirtualnych. Pocieszam się, że to przedostatni raz.
1061.
zimowity.
U nas ciągle sucho i ciepło, zimowity przekwitają w oczach. W międzyczasie stworzyłam szóstą w tym roku wersję planu i chyba - pomijając kwestię zastępstw - wejdzie. Czeka mnie medycyna pracy, oby ostatnia w życiu. Ciągle ogarniam mamę, ostatnio kupiłam jej nakładkę ochronną na materac łóżka, chodzimy na spacerki, dobrze, że w nocy już do niej nie wstaję - ogarnia się sama. I tak jestem wiecznie niedospana...
W każdym razie jutro łikend :) i przynajmniej praca mi odpada.
1060.
